︎
«Λεπτόγεως»
LEPTOGEOS
Video game~~


VIDEO GAME
VIDEO
DIGITAL ARTS
VR


(Scroll down for playing game)
Work Selected for ADAF/*
Athens Digital Art Festival
Welcome to the Uncanny


(scroll for english)

"Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που αφορά το μέλλον' αν υπάρχει μια κόλαση, είναι αυτή που υπάρχει ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε καθημερινά, που διαμορφώνουμε με τη συμβίωσή μας. Δύο τρόποι υπάρχουν για να μην υποφέρουμε. Ο πρώτος είναι για πολλούς εύκολος: να αποδεχθούν την κόλαση και να γίνουν τμήμα της μέχρι να καταλήξουν να μην τη βλέπουν πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή προσοχή και διάθεση για μαθηση: να προσπαθήσουμε και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ποιος και τι, μέσα στην κόλαση, δεν είναι κόλαση, και να του δώσουμε διάρκεια, να του δώσουμε χώρο. Οι πόλεις, όπως και τα όνειρα,είναι καμωμένες από πόθους και φόβους, ακόμα κι αν το νήμα της συνδιαλλαγής τους είναι μυστικό,οι κανόνες τους παράλογοι ,οι προοπτικές τους απατηλές, το κάθε τι σ’ αυτές, κρύβει κάτι άλλο…Oι πόλεις επίσης πιστεύουν πως είναι έργο του μυαλού ή της τύχης, αλλά ούτε το ένα, ούτε το άλλο φτάνουν για να κρατήσουν όρθια την τύχητους.Δεν έχει νόημα να χωρίζεις τις πόλεις σε ευτυχισμένες και δυστυχισμένες, αλλά μάλλον σε δύο άλλες κατηγορίες : αυτές που συνεχίζουν μέσα από χρόνια να δίνουν τη μορφή τους στις επιθυμίες , κι εκείνες που οι επιθυμίες , ή καταφέρνουν να σβήσουν την πόλη , ή σβήνουν απ’ αυτήν… Αλλά με αυτές τις πληροφορίες δεν θα σου αποκάλυπτα τον πραγματικό χαρακτήρα της πόλης, γιατί, ενώ η περιγραφή της δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ξυπνά τη μια μετά την άλλη τις επιθυμίες για να σε κάνει να τις καταπνίξεις, αν βρεθείς μιαν αυγή στον πυρήνα της, ξυπνάνε οι επιθυμίες όλες μαζί και σε περικυκλώνουν. Μοιάζει η πόλη τότε όπως ένα σύνολο , όπου καμιά επιθυμία δεν πρέπει να χαθεί, και του οποίου εσύ είσαι ένα τμήμα , κι αφού εκείνη χαίρεται όσα δεν χαίρεσαι εσύ , άλλο δεν σου απομένει παρά ετούτη την επιθυμία να αποδεχτείς και να ΄σαι ευχαριστημένος. Μια τέτοια δύναμη , που άλλοτε τη χαρακτηρίζουν μοχθηρή κι άλλες φορές καλόβουλη έχει η πόλη πλανεύτρα: όταν δουλεύεις κάθε μέρα οκτάωρο ως κόπτης όνυχα ,αχάτη ή χρυσοπράσιου, ο μόχθος σου,που στην επιθυμία δίνει μια μορφή, σβήνει απ΄ την επιθυμία τη μορφή της, κι εσύ νομίζεις ότι την έχεις κατακτήσει, ενώ δεν είσαι παρά μόνο σκλάβος της”.




"The hell of the living is not something 
that concerns the future; if there is a hell,
 it is the one that already exists here, 
the hell that we inhabit every day,
 that we shape by our coexistence. 
There are two ways to not suffer. 
The first is to easy for many:
 to accept hell and become a part of it until they
 end up not seeing it anymore.
The second is dangerous and requires constant 
attention and willingness to learn: to try and
 learn to recognize who and what, in hell, 
do not it is hell, and to give it duration,
 to give it space.

Cities, like dreams, are made of desires and fears,
 tooand if the thread of their reconciliation is 
secret, their rules absurd, their perspectives 
illusory, everything in them, hides something 
else... The cities also believe that it is the 
work of the mind or chance,
but neither one nor the other is enough to keep 
their fortunes standing. It makes no sense to 
divide the cities into happy and unhappy ones,
 but rather into two other categories:
those that continue over the years to give their
 shape to desires, and those that desires either
 manage to erase the city, or are erased from it...

But with this information I would not reveal to
 you the true character of the city, for,
 while the description of it does nothing but 
awaken one after another the desires to make you 
repress them, if you find yourself one day 
in the core her, the desires awaken all together
 and surround you. The city then looks like a 
whole, where no desire should be lost, 
and of which you are a part, and since it rejoices
 in what you do not rejoice in,
there is nothing left for you but this desire
 to accept and be happy. 
The city of planetary has such a power, 
which is sometimes described as malevolent and
 at other times benevolent: when you work eight 
hours every day as a cutter of onyx, agate or
 gold-green, your toil, which gives shape to 
desire, erases its form from desire , 
and you think that you have conquered her, 
while you are nothing but her slave".